یک استاد برجسته حقوق جزا با بیان اینکه تشدید مجازات‌های بازدارنده برای جلوگیری از ارتکاب جرایمی همچون اسیدپاشی موثر نخواهد بود، گفت: فرهنگ‌سازی تنها راه حل کار است که اشخاص برای موجودیت یکدیگر احترام قائل شوند.
دکتر ایرج گلدوزیان در گفت‌وگو با خبرنگار حقوقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در تحلیل جرم اسیدپاشی با بیان اینکه اگر تشدید مجازات‌ها بازدارنده بود باید اعتیاد و مواد مخدر تا کنون ریشه‌کن می‌شد، تصریح کرد: اگر شدت مجازات‌ها موثر بود نباید هیچ قتلی واقع می‌شد و همچنین در اروپا که مجازات اعدام از قوانین حذف شده باید در آمار جرایم منتهی به قتل، قبل و بعد از حذف این مجازات تفاوتی را شاهد می‌بودیم.
وی ادامه داد: بیشتر مواردی که منجر به قتل می‌شود به خاطر اتفاقاتی است که ناگهانی رخ می‌دهد بدون اینکه شخص مرتکب‌شونده آگاهانه این کار را انجام داده باشد و بخواهد سلب حیات کند.
این استاد حقوق دانشگاه شهید بهشتی افزود: به عقیده من فرهنگ‌سازی تنها راه حل کار است تا اشخاص برای موجودیت یکدیگر احترام قائل شوند و همان‌طور که می‌خواهند خانواده خود را از تجاوزات و صدمات در امان نگه دارند، خودشان نیز حق حیات دیگران را محترم بشمارند.
گلدوزیان در ادامه با بیان اینکه جرم اسیدپاشی معمولا در شرایطی اتفاق می‌افتد که شخص به خواسته‌های خود به ویژه خواسته‌های عاطفی و احساسی نرسیده است، اظهار کرد: فرد اسیدپاش باید به این سطح از درک رسیده باشد که کسی را نخریده و کسی برده او نیست بلکه او هم مانند دیگران است و باید این حق انتخاب را به دیگران بدهد اما متاسفانه وقتی جهل، فقر، بیکاری و … دست به دست هم بدهند، وقوع این حوادث اجتناب‌ناپذیر است.
وی خاطرنشان کرد: تشدید مجازات اسیدپاشی از نظر من در پیشگیری از وقوع آن موثر نیست؛ البته اگر کسی کاری کرد که طرف مقابل جان خود را از دست داد باید قصاص شود و در شرایطی هم که طرف مقابل را ناقص یا مجروح کرده، مجازاتی برای او در نظر گرفته شده است.
این استاد دانشگاه گفت: برای کسی که یک شخصیت عادی دارد، مجازات زندان زجرآور است زیرا در قصاص، شخص یک دفعه اعدام می‌شود و به فراموشی سپرده می‌شود اما اگر فردی مدت طولانی از نعمت آزادی محروم باشد و در عین حال موجبات اصلاحش فراهم شود، این مجازات می‌تواند موثر باشد.
گلدوزیان تصریح کرد: اسیدپاشی در سیستم حقوقی اسلام همانند جنایاتی است که با چاقو، شمشیر یا اسلحه صدمه‌ای بر دیگری وارد شود، لذا مجازات آن قصاص است.
وی ابراز عقیده کرد: هر چند در قصاص، حیات است اما خداوند در ادامه آن فرموده است که اگر عفو کنید بهتر است و پاداش دنیوی و اخروی خواهد داشت. پس بهتر است به جای شدت مجازات‌ها که فکر می‌کنیم بازدارنده است، به فکر فرهنگ‌سازی باشیم.
این حقوقدان در پایان تاکید کرد: باید توجه داشت شخصی که مرتکب این جرم می‌شود به خاطر آن است که به علاقه و آن چیزی که می‌خواسته نرسیده است و به نوعی با مشکل روحی و عاطفی مواجه شده است بنابراین حتی در مواردی که شخص موجب نقص زیبایی شده، اگر بتواند جبران خسارت کرده و اظهار ندامت کند، بهتر است مورد عفو قرار گیرد.
