نمایش ضعیف رسانه رسمی کشور در پوشش خبری مراسم تشییع پیکر دکتر امیرناصر کاتوزیان، از نام آوران عرصه آزاداندیشی، علم و اخلاق این کهن سرزمین و نکوداشت آن فقید سعید در مسجد دانشگاه تهران با آن اقبال مردمی؛ نومیدکننده تر از آن بود که به تصور درآید. تو گویی بنا به عادت معهود، این بار هم صداوسیما از درس و مشقش جا ماند و مدرسه اش دیر شد! گرچه دیرزمانی است شهروندان نکته سنج این دیار به قول شیخ اجل سعدی شیرازی <<چنانکه افتد و دانی…>> با این روش نه چندان پسندیده، خو کرده و به گونه ای غیرمنصفانه از صداوسیمای وطنی به عنوان قدرتمندترین بازوی تبلیغاتی در سطح ملی، چنین برخوردهای تبعیض آمیزی را شاهد هستند؛ اما نگاه دوگانه، چینشی و گزینشی مسوولان بزرگ ترین وسیله ارتباط جمعی را در وقایعی از این سنخ، چاره ای باید کرد. چه خوب بود زمانی هرچند اندک -نه در حد و اندازه تبلیغ <<کرم معروف حلزون!>>- در رثای ازدست دادن محقق برجسته، نظریه پرداز بزرگ و استاد بی بدیل حقوق مدنی و به داوری جامعه حقوقی کشور، <<پدر حقوق نوین ایران>>، هم او که همگان به عظمت جایگاه وجودی اش در ابعاد علمی و اخلاقی اذعان داشته و دارند، اختصاص داده می شد و چه خوب بود این رسانه در جهت تنویر افکار عمومی و با هدف الگوسازی برای نسل جوان به معرفی شخصیت، نقش، جایگاه و آثار پربار و جاودان چهره های ماندگار مردمی این آب و خاک و در این میان استاد کاتوزیان آن هم در زمان حیاتش همت می گماشت. می شد از این رهگذر فرصتی ارزشمند و بستری مناسب برای خوشه چینان خرمن علم و معرفت و دوستداران <<نظم و عدالت>> که سخت مورد نظر و نهایت آمال و آرزوی <<پیر دیر>> و <<سرباز عدالت>> در زندگی افتخار آمیزش بوده، فراهم آورد. مگر نه این است که استاد همه وقت در عمل خود را <<سرباز عدالت>> و <<شیفته انصاف>>، می دانست و دغدغه همیشگی اش از نخستین روزهای زندگی تا زمان هجرت ابدی به دیار باقی، همانا جامه عمل پوشیدن به این آرمان بزرگ انسانی بوده است و بس؟ از خود می پرسیم، این چه بلایی است که بر <<علم>> و <<عالم>> در این دیار با آن پیشینه درخشان فرهنگی و تمدن چندهزارساله نازل شده، تا جایی که <<رسانه ملی >> آن یعنی همان نهاد عریض و طویل خبری- تبلیغاتی، که بودجه و امکانات فراوانش از بیت المال تامین می شود، به خود زحمت پوشش خبری درخور و شایسته مراسم باشکوه و به یادماندنی تشییع پیکر مطهر و بزرگداشت یکی از مردمی ترین و مقبول ترین چهره های علمی- فرهنگی معاصر ایران زمین را نداد. با هم به داوری بنشینیم و باشهامت اقرار کنیم که در آسیب شناسی موضوع، ریشه و بن مایه بخش اعظم این قصه پرغصه به این واقعیت تلخ برمی گردد که در معرفی و ارایه داشته های ارزشمند خویش بنا به عللی که از حوصله این یادداشت کوتاه خارج است، به وقت اقدام نکرده، کاربلدان دلسوز را در جای خود به کار نگمارده، در کارها تعلل روا داشته، ناخن خشکی پیشه کرده و گزینشی برخورد کرده ایم، <<مته به خشخاش گذاشته>> و <<خودکم بین>> بارآمده ایم.
به عبارت ساده تر نتوانسته یا شاید نخواسته ایم به هزارویک دلیل <<خودساخته>> متاع مرغوب، ارزشمند و باکیفیت موجود خویش را در بازار مکاره رسانه های رنگ به رنگ، در معرض داوری و دید عموم قرار دهیم. نتوانسته یا نخواسته ایم آنگونه که شاید و باید در دل شهروندان اعتمادبه نفس ایجاد کرده و اکسیر نجات بخش خودباوری را در فضای جامعه بپراکنیم؛ نتوانسته یا نخواسته ایم هویت و عظمت پیشینیان را در قالب تاریخ پرافتخار این سرزمین آنگونه که شایسته بوده است برای آگاهی نسل ها ترسیم و ترویج کنیم و درست به همین دلیل است که تا این زمان <<مرغ همسایه را غاز>> پنداشته ایم؟ خواسته قانونی و بحق افکار عمومی از صداوسیما فراتر از آن چیزی است که تاکنون از خود بروز داده. از آنجایی که این نهاد متعلق به ملت است بنابراین الزاما باید آیینه تمام نمای زندگی و احوال اقوام و اقشار مختلف در پهنه ایران زمین بوده و تمامی تلاش خود را در جهت رشد و شکوفایی استعدادها و خلاقیت ها به کار گیرد و چنانچه در منشور این نهاد آمده است، باید نقش دانشگاه عمومی را ایفا کند، دانشگاهی که از برترین ها جهت آموزش و آگاهی عمومی در زمینه های گوناگون با هدف توسعه فراگیر و متوازن جامعه در ابعاد گوناگون اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی به نحو مطلوب بهره گیرد. اذعان کنیم، چهره های محبوب و مردمی چونان جناب ایشان نیاز به تعریف و تمجید رسمی، چنانکه سیره عملی استاد نیز سعی بر دوری و پرهیز از به کارگیری این روش داشت، نداشته و ندارند. کار خوب و ارزشمند آن است که از وجود چنین بزرگانی درست به همان اندازه و چه بسا بیشتر از آنچه در زمان حیات پربارشان بهره گرفته ایم، با الگوسازی اصولی از زندگی پس از مرگشان در جهت خدمت به آیندگان بهره بگیریم. باید با زنده نگه داشتن راه ورسم زندگی و آثارشان، پشتوانه محکمی از تجارب ارزشمند آنان را فراروی طالبان و دوستداران علم و اخلاق و معرفت قرار داده و از خرمن پربار گنجینه آثارشان خوشه ها چیده و بهره ها برگیریم. در چنین حال وهوایی است که رسالت سنگین وسایل ارتباط جمعی و در راس آنها صداوسیما به عنوان پیشقراول در ارایه راه حل های اصولی با استفاده از صاحبنظران و متخصصان فن در راستای گره گشایی از مسایل و مشکلات جامعه خود را نشان خواهد داد. جای خوشبختی است که مردم قدردان، دانشگاهیان، مسوولان وظیفه شناس و خدمتگذار و در راس آنها ریاست جمهوری فهیم و حقوقدان، قضات شریف، وکلای فرزانه دادگستری، سردفتران و دفتریاران، مشاوران حقوقی و به ویژه دانشجویان حقوق سراسر کشور برای استاد سنگ تمام گذاشتند. همچنین ادای احترام شایسته به اصحاب رسانه در خبرگزاری ها، سایت ها، روزنامه ها، هفته نامه ها و ماهنامه ها که به گونه ای درخور شأن و مقام علم و عالم، در پوشش خبری مراسم ایشان عمل کردند و جور صداوسیما را کشیدند.
روزنامه شرق
کد خبر: ۴۳۴۶۱
تاریخ خبر: ۱۳۹۳ پنج شنبه ۲۰ شهریور
