یک عضو انجمن علمی حقوق ورزشی ایران با بیان اینکه حق داشتن امکانات ورزشی مناسب یک حق اساسی است، گفت: حق داشتن ساختار حقوقی مناسب که ضامن حقوق ورزشکاران باشد نیز یک حق اساسی است و من از ورزشکاران می‌خواهم که آن را مطالبه کنند.
به گزارش خبرنگار حقوقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، صابر نیاورانی در نشستی که با موضوع «حکمیت و حل و فصل اختلافات در ورزش» در دانشکده حقوق دانشگاه آزاد تهران مرکز برگزار شد، گفت: اگر قرار باشد قواعد حل و فصل اختلافات در ورزش را کسانی تعیین کنند که در ورزش هیچگونه سابقه و تجربه‌ای ندارند، طبیعتا حل و فصل اختلافات در آن حوزه به نتیجه‌ای نمی‌رسد.
وی افزود: معضلی که همه ما در کشور با آن روبرو هستیم این است که اساسا اصل بر عدم صلاحیت مقررات گذار است. ما در حقوق اولین چیزی که می‌گوییم این است که قانونگذار حکیم است یعنی قانونگذار حکمت و مقتضیات را در نظر می‌گیرد و قانونگذاری می‌کند، در حالی که در کشور ما هر فردی به خود اجازه می‌دهد اظهار فضل و حتی قانونگذاری و قضاوت کند.
این عضو انجمن علمی حقوق ورزشی ایران گفت: ما انسان‌های عاقلی هستیم و انسان‌های عاقل معمولا از تجربیات دیگران استفاده می‌کنند. الان در کشورهای پیشرفته اختلافات را به داوری سپرده‌اند و این امر در ورزش جواب داده به دلیل اینکه در داوری اصل و اساس، تخصص و بی‌طرفی است.
وی گفت: وقتی داوری وجود داشته باشد که بی‌طرف بوده و با تخصص به موضوع رسیدگی می‌کند طبیعتا به موضوع به صورت بسیار سریع رسیدگی می‌شود و رای هم که صادر می‌شود طبیعتا مورد پذیرش طرفین است.
نیاورانی با بیان اینکه از ابتدا تاکنون سه روش برای حل و فصل اختلاف وجود داشته است، گفت: اولین روش برد باخت است که در آن طرفین آنقدر می‌جنگند تا یکی پیروز شود و دیگری ببازد که این روش را در رسیدگی‌های قضایی مشاهده می‌کنیم، یعنی طرفین به دادگاه مراجعه می‌کنند و دلایل خود را ارائه می‌دهند و پس از رسیدگی قاضی به موضوع یک طرف اختلاف خندان و طرف دیگر گریان بیرون می‌آید.
این عضو انجمن علمی حقوق ورزشی ایران افزود: روش دیگر باخت باخت است که در آن طرفین کاری ندارند با اینکه پیروز شوند یا خیر، بلکه تمام تلاش‌شان بر این است که طرف مقابل‌شان پیروز نشود و همه کار می‌کنند تا طرف مقابل تخریب شود.
وی ادامه داد: روش سومی هم وجود دارد که روش برد برد است و در آن طرفین می‌آیند تمام تلاش خود را می‌کنند تا منفعتی که وجود دارد افزایش یابد و هر دو طرف از یک فرآیند رسیدگی خندان بیرون بیایند.
این حقوقدان گفت: ما در داوری روش برد برد نداریم زیرا در داوری علیه یک طرف رای صادر می‌شود و نکته مهمی که درباره دیوان داوری بین‌المللی ورزش (CAS) وجود دارد این است که این مرجع جمع بین این دو روش است؛ یعنی ابتدا تلاش می‌کند طرفین اختلاف را آشتی بدهد و اگر موفق نشد شروع به رسیدگی می‌کند و نهایتا رای صادر می‌کند.
این عضو انجمن علمی حقوق ورزشی ایران یادآور شد: دیوان داوری ورزش در سال ۱۹۸۱ بر اساس نظریه‌ای که یکی از قضات دیوان بین‌المللی دادگستری ارائه کرده بود تاسیس شد و این دیوان دو رکن دارد که یکی از آنها شورای بین‌المللی داوری در ورزش و دیگری دیوان داوری ورزش است.
وی اظهار کرد: شورای بین‌المللی داوری در ورزش دارای ۲۰ عضو است که همه حقوقدان هستند و وظیفه آنها انتخاب قضات بی‌طرف به عنوان داور در پرونده‌ها است. نکته مهم این است که صلاحیت دیوان داوری بین‌المللی تنها زمانی وجود دارد که در اساسنامه فدراسیون‌ها یا هیات‌های ورزشی، قید ارجاع به دیوان داوری ورزشی وجود داشته باشد یا اینکه اگر اختلافی به وجود آمد توافقنامه‌ای منعقد شود و بر اساس آن اختلاف به دیوان داوری ورزش ارجاع شود.
این حقوقدان گفت: ویژگی بارز دیوان داوری ورزش در حل اختلافات ورزشی این است که این دیوان متشکل از یک عده داوران بی‌طرف از کشورهای مختلف دنیاست و در حال حاضر بیش از ۳۰۰ داور بی‌طرف دارد و مقر آن در سوئیس است و در حال حاضر سالانه به حدود ۲۰۰ پرونده اختلاف ورزشی رسیدگی می‌کند و صلاحیت آن نیز بسیار گسترده است به طوری که به اختلافات بین ورزشکاران، فدراسیون‌ها و ورزشکاران، فدراسیون‌های ملی و نهادهای تبلیغاتی در ورزش رسیدگی می‌کند.
این عضو انجمن علمی حقوق ورزشی ایران با بیان اینکه دیوان داوری ورزش دو نوع رسیدگی بدوی و تجدیدنظر دارد، گفت: این دیوان آیین دادرسی ویژه‌ای دارد. داوران می‌توانند از پذیرفتن دعاوی ارجاع شده خودداری کنند و فورا یک داور جایگزین تعیین می‌شود. وقتی داور تعیین شد هر کدام از طرفین اختلاف نیز می‌توانند بگویند داور را قبول نداریم تا داور دیگری انتخاب شود.
نیاورانی تصریح کرد: مزیت داوری این است که طرفین نسبت به داور توافق می‌کنند و وقتی این اتفاق می‌افتد، طرفین اختلاف با طیب خاطر نظر داور را می‌پذیرند و مقاومتی نسبت به آن نشان نمی‌دهند.
وی افزود: معمولا در رسیدگی‌های داوری، رای داور قطعی و یک مرحله‌ای است ولی در دیوان داوری ورزش به خاطر دقت در مسائل ورزشی و پیچیدگی و ظرافت بسیاری که در موضوعات ورزشی وجود دارد فرآیند رسیدگی را دو مرحله‌ای کرده‌اند. همچنین در این دیوان طرفین می‌توانند وکیل و مشاور داشته باشند.
این عضو انجمن علمی حقوق ورزشی ایران اظهار کرد: مقر اصلی دیوان داوری ورزش در شهر لوزان است اما در آمریکا و استرالیا نیز مقر دارد، ولی نکته مهم این است که در مواقعی که رویدادهای مهم ورزشی مانند المپیک در جایی برگزار می‌شود، این دیوان شعبی را ایجاد می‌کند و در صورت بروز اختلافات ورزشی می‌تواند به آنها به سرعت رسیدگی کند.
این حقوقدان با اشاره به اهمیت مشاوره با حقوقدانان در فدراسیون‌های ورزشی، گفت: آیین‌نامه‌ها و تصویب‌نامه‌های متعدد در فدراسیون‌های ورزشی تصویب می‌شوند اما تبعات آنها دیده نمی‌شود. وقایع متعدد اتفاق می‌افتد و حقوق افراد نقض می‌شود اما آثار آن دیده نمی‌شود.
وی تصریح کرد: علاوه بر اینکه ورزش حق بشری است، برخورداری از حقوق ورزشی هم یک حق بشری است و دانستن اینکه ورزش برای ما ابزاری است برای بهداشت روان، بهداشت جسم و بهداشت اخلاق جامعه، یک ضرورت است.
نیاورانی افزود: جای تاسف دارد که در جامعه ما امروز پرداختن به ورزش بسیار سخت‌تر از اعتیاد شده است. یک معتاد به راحتی می‌تواند سرنگ، مکان و جای استراحت داشته باشد ولیکن فدراسیون‌های ورزشی ما در نقاط مختلف در سراسر کشور تشک ورزشی و مکان ورزشی مناسب ندارند.
این عضو انجمن علمی حقوق ورزشی ایران اظهار کرد: با این بنیه‌ی اقتصادی کشور ما، حق داشتن امکانات ورزشی مناسب یک حق اساسی است. همچنین حق داشتن ساختار حقوقی مناسب که ضامن حقوق ورزشکاران باشد یک حق اساسی است و من از ورزشکاران می‌خواهم که آن را مطالبه کنند.
همچنین شکری رییس انجمن علمی حقوق ورزشی ایران نیز طی سخنانی در این نشست بر ضرورت حرکت به سمت روش‌های نوین حل و فصل اختلافات ورزشی، کادرسازی حقوقی برای دفاع از حقوق ورزشکاران در مجامع بین‌المللی و فرهنگ‌سازی حقوق ورزشی در کشور تاکید کرد.
به گزارش ایسنا، در نشست «حکمیت و حل و فصل اختلافات در ورزش» امینی نایب رییس فدراسیون کاراته، کمانگیر داور بین‌المللی کاراته، باقری دبیر فدراسیون تنیس روی میز، عباس جدیدی قهرمان کشتی و عضو شورای شهر و حبیب کاشانی مدیرعامل پیشین پرسپولیس و عضو کنونی شورای شهر حضور داشتند.
