«به نام دادار دادگستر»
با درود به پیشگاه همه فرهیختگانی که با قلم ، قدم و زبان خویش در راستای پیشبرد اهداف والای کانون وکلای دادگستری این نهاد دیرپای مدنی از چند دهه پیش از استقلال و از اعلام استقلال تا کنون گام برداشته و برمی دارند.
تعظیم و تکریم به ساحت پاک فرزندان شجاع و شایسته این نهاد مردمی و پیشاپیش آن پیشکسوتان جامعه وکالت ، آنان که بینش ، منش و روش تحسین برانگیزشان احترام افکار عمومی را برانگیخته و با همه ی نامهربانی هائی که به آنها و جایگاه رفیعشان روا داشته شده و می شود ، در دفاع از حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی و در قالب «سوگند وکالت» فروگذار نکرده و الگوئی مثال زدنی برای وکلای جوان و کارآموزان وکالت این آینده سازان پرانگیزه و امید از خویشتن نشان داده اند.
همکاران ارجمند ، با سلام و آرزوی توفیق و بهروزی برای همگان؛
سالی که گذشت به روال سالهای پیشین شاهد فراز و فرودهائی در مسیر جایگاه وکیل و حرفه شریف وکالت بودیم. و رعایت حرمت وکیل و پاسداشت حرفه وکالت چونان آرزوئی بر دلمان ماند! و هم چنان «استقلال نیم بند» و «مصونیت» گوهر گمشده مان گشته! و سخت بدنبال بدست آوردن آنیم و زخمی التیام نیافته، شاهد زخمهای دگریم! که بر زخمهای پیشین افزوده می گردد. تو گوئی دردمان را نه درمانی است و نه پایانی!
روزی صدای پای ماده ۱۸۷ قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تن نحیفمان را می لرزاند! روزی دگر بناگاه ندا سرمی رسد که پس لرزه های مهیب تحت عنوان اصلاح آئین نامه اجرائی لایحه قانونی استقلال کانون وکلای دادگستری مصوب ۱۳۳۴ نه فقط در راه است که با تعلیق دوره ای چونان شمشیری است آهیخته بر گردن کانون وکلاء و هشداری جدی برای دوستداران این نهاد خدمتگزار و آنانکه به سرنوشت آن می اندیشند! ۸/۹/۸۸ ماده ۱۸۷ مکرّر برای قانون و کانون نوشته شد! محصولی نارس و تلخ که در صورت تأیید شورای نگهبان میرفت تا صفحه ی دیگری را در عرصه روابط اجتماعی و حقوقی رقم زند که جز نادیده گرفتن حقوق حقه مردم و غارت بیت المال نام دیگری بر آن زیبنده نبود؛ اندک زمانی بعد اتفاق افتاد آنچه نمی باید اتفاق می افتاد. رأی وحدت رویه دیوان عالی کشور در یازدهم اسفند ۱۳۸۸ به شماره ۷۱۴ مبنی بر «عدم لزوم دخالت وکیل برای اقامه دعوای حقوقی خواهان» چونان بختکی بر جسم نیمه جان کانون فرود آمد و هرآنچه از جوانه امید در دلهای مشتاقان نهادینه شدن فرهنگ وکالت بویژه جوانان وکیل در جامعه رویانده شده بود، پژمرد!
درحالیکه چند سالی است دغدغه بزرگ جامعه ی حقوقدانان کشور و در رأس آن خانواده پرجمعیت و آبرومند وکالت تهیه و تنظیم و تصویب قانون جامع وکالت بوده است که در قالب خواسته ها و نیازهای اساسی و بحقّ جامعه وکلای دادگستری ارائه داده شده توسط اسکودا به محضر مقامات مسؤول قضائی و نیز گزارش نسبتاً قابل قبول مرکز پژوهش های مجلس و همچنین طرح نمایندگان محترم بویژه کمیسیون حقوقی و قضائی خانه ملت با امضاء ۱۵۲ نفر اعلام وصول شده (دویست و بیستمین جلسه مورخه ۱/۹/۸۹) اما با کمال تأسف شنیده ها حکایت از آن داشت که لایحه قوه قضائیه در راه است که متأسفانه اینچنین بوده و چنین لایحه ای بدون نظرخواهی از کانون ها!! هنوز تا رسیدن به خانه ملت راه ناهمواری را در پیش دارد! که خود جای بحث و بررسی بسیار دارد.
چندی است به بهانه شکایت احد از مردودی های آزمون ۹۰ کانون مرکز اتحادیه سراسری کانونهای وکلای دادگستری ایران (اسکودا) بگونه ای دور از انتظار و غیر قابل باور و بدون رعایت اصول آئین دادرسی مورد بی مهری قرار گرفته تا جائیکه همه می دانیم و می دانند از قِبَل این بهانه تا کنون موانع و مشکلات بسیاری از جمله رفع دستور از پلمب دفتر اسکودا بگیر تا رفع اثر از دستور عدم برگزاری آزمون وکالت ۹۱ و رفع اثر از دستور عدم اعلام نتایج این آزمون!! را از سر گذرانده ایم! و آنچنانکه از آثار کار پیداست «این رشته سر دراز دارد» تا آینده چه چیزی را رقم زند!
سال ۹۱ باز هم از جوهره ی وحدت، هماهنگی و همدلی کانون ها و همت همکاران وکیل و بویژه اعضاء محترم هیأت مدیره ها چونان سالهای پیشین در راستای پیشبرد اهداف والای کانون وکلای دادگستری به تمام و کمال برخوردار بودیم، که اگر نبود این همدلی و وحدت، خدای می داند در چه شرایط سختی قرار می گرفتیم! انتظار به حقّی که از خانواده بزرگ کانون وکلای دادگستری کشور داشته و داریم.
گذشته چراغ راه آینده است، روزهای حساس و سرنوشت سازی را پیش رو داریم، تحولات قانونگذاری با پیامدهای غیر قابل پیش بینی و حرکاتی معارض با قوانین، کم کاری و بیکاری همکاران وکیل به ویژه وکلای جوان به علت کثرت وکیل و بکارگیری سیاست «کمیت پروری» در وکالت و ناآشنا بودن شهروندان با فرهنگ استفاده از وکیل، مشکلات قضائی ایجاد شده بر سر راه برخی همکاران، ادامه سیاست بی مهری نسبت به وکیل و دستگاه وکالت نهادی که خود را در پیوند مستقیم با سرنوشت دستگاه قضاء سهیم دانسته و می داند، تا جائیکه افتخار معاضد این دستگاه بزرگ و تعیین کننده را داراست. حرمت قضاء را حرمت خود دانسته و استقلال قاضی و نیز قوه قضائیه را مایه سرافرازی و بن مایه استقلال خود می داند. رویاروئی با این مشکلات و نیز موانع پیش رو با بهره گیری از ابزار سازنده قانون و منطق و حلّ آنها هماهنگی، همدلی و وحدت تمامی همکاران را در پهنه ایران زمین و صد البته در تعامل متقابل، مثبت و سازنده کانون وکلاء، قوای سه گانه بویژه قوه قضائیه با حفظ اصول و ارزش ها می طلبد.
سعی مان بر این است تا در یک فضای سالم کژی ها را زدوده و بر زیبائی ها بیفزائیم، گرچه اختلاف سلیقه مشروط به داشتن حسن نیت و رعایت حقوق یکدیگر رحمت است و نه زحمت اما زمان، زمان کنار گذاشتن و نادیده گرفتن اختلاف سلیقه ها و اقدام قانونی متحد و یک پارچه برای حفظ استقلال کانون وکلای دادگستری (خانه مشترک همگان) و صیانت و دفاع اصولی از جایگاه وکیل و پاسداشت حریم حرمت حرفه شریف وکالت در جامعه است. چه، ایمان داشته و داریم وجود کانون وکلای مستقل و وکیل مصون از تعرض در مقام دفاع به جدّ در راستای منافع و مصالح امروز و آینده مام وطن ارزیابی خواهد شد.
در سالی که گذشت کانون وکلای دادگستری چهارمحال و بختیاری از کانون وکلای دادگستری منطقه اصفهان جدا و به عنوان بیست و سومین کانون وکلای دادگستری رسماً به خانواده سرفراز کانون وکلای دادگستری ایران پیوست.
سال ۱۳۹۲ بر شما و خانواده ارجمندتان تهنیت باد. برایتان در آستانه سال نو از درگاه یگانه هستی بخش آرزوی تندرستی ، شادمانی و سربلندی داریم. به امید آینده ای درخشان برای کانون این نهاد مدنی دیر پا و آبادی ، استقلال و آزادی برای ایران. هر روزتان نوروز، نوروزتان پیروز. حق یار و یاورتان باد.
با احترام شایسته- علی مندنی پور
اتحادیه سراسری کانونهای وکلای دادگستری ایران
