بهمن کشاورز
۱-دوستی خبر داد همکار جوان و فرهیخته ما سرخانم دکتر سوده حامد توسلی در روزنامه قانون مطلبی نوشته که گویا ایجاد حساسیت کرده است. واقعیت این است که تا قبل از آن خبر، فرصت خواندن مقاله را پیدا نکرده بودم ودر پی این صحبت تلفنی بود که آن‌را خواندم. خانواده خانم حامد توسلی را از دیرباز می‌شناسم که همگی متدین، متعهد عامل به روابط شرعی هستند. از این رو بدون هیچ تردیدی می‌توانم بگویم کوچکترین سوءنیت یا قصدمنفی در ورای مطلب ایشان وجود نداشته است .
۲- در تحلیل کمیت مطلب کاملا مشخص است شاید قریب ۹۸درصد آن مسائل حقوقی را در بر دارد بدون ورود به هیچ مطلب فقهی و شرعی. در ۲درصد مابقی هم صرفا یک تقاضای بررسی و تحقیق عنوان شده و جنبه خبری به مفهوم آنچه در مقابل انشا می‌آید ندارد و به طریق اولی، فاقد جنبه انشایی نیز هست. مواردی از باب تمثیل بیان شده هدف بیان مصادیق بوده است. ماحصل اینکه مصاحبه کننده پرسشی را که در ذهنش بوده بدون قصد و غرض خاص مطرح کرده و به همین شکل و ترتیب به آن پاسخ داده است.
۳-اظهار نظر ماهیتی در صلاحیت متخصصان امر است که بنده جزو آنها نیستم. بنابراین آنچه عرض می‌کنم صرفا از دیدگاه یک ناظر غیر متخصص است. تا آنجا که بنده خوانده و شنیده‌ام خداوند متعال رسول اکرم(ص) را دعوت می‌فرماید که از طریق (حکمت و موعظه حسنه )مردم را به راه خداوند فرا خواند و با ایشان با آنچه که بهتر و زیباتر است بحث کند.
بنابراین طرح مسائل و آنچه در ضمن خواندن‌ها و شنیدن‌ها ومباحثات مطرح می‌شود اصولا نباید سوءتعبیر شود و مقدمه هجمه و جدال قرار گیرد. حتی پیامبر اکرم(ص) در قسمتی از (حدیث رفع بزرگ) مسلمین را بابت سوالات و شبهاتی که به ذهنشان خطور می‌کند (مرفوع‌القلم) یعنی غیر قابل سرزنش و مواخذه اعلام فرموده‌اند. شاید علت آن بوده که مطالب علنا گفته شود وعلما و اهل حل و عقد پاسخ روشن و کافی بدهند و شبهه و اشکالی در اذهان باقی نماند .
۴- اگر کسی بگوید مطالبی از این دست در روزنامه‌ها و نشریات عمومی نباید مطرح شود خواهیم گفت نتیجه این منع این‌گونه خواهد بود که شبهات و سوالات در جمع‌های کوچک‌تر و بدون حضور پاسخگوی متبحر و ماهر مطرح می‌شود و ناچار سوالات بی‌پاسخ می‌ماند و این به نفع جامعه اسلامی نیست .
در خصوص این مورد امیدوارم اگر اعتراضات و گلایه‌هایی مطرح شده پس از خواندن کل مطلب بوده باشد. آنچه مسلم است همکار ما هیچ قصد بد و سوءنیتی نداشته و در مقام طرح و بررسی یک موضوع صرفا حقوقی بوده نه مسئله‌ای دینی و مذهبی.
۲- در تحلیل کمیت مطلب کاملا مشخص است شاید قریب ۹۸درصد آن مسائل حقوقی را در بر دارد بدون ورود به هیچ مطلب فقهی و شرعی. در ۲درصد مابقی هم صرفا یک تقاضای بررسی و تحقیق عنوان شده و جنبه خبری به مفهوم آنچه در مقابل انشا می‌آید ندارد و به طریق اولی، فاقد جنبه انشایی نیز هست. مواردی از باب تمثیل بیان شده هدف بیان مصادیق بوده است. ماحصل اینکه مصاحبه کننده پرسشی را که در ذهنش بوده بدون قصد و غرض خاص مطرح کرده و به همین شکل و ترتیب به آن پاسخ داده است.
۳-اظهار نظر ماهیتی در صلاحیت متخصصان امر است که بنده جزو آنها نیستم. بنابراین آنچه عرض می‌کنم صرفا از دیدگاه یک ناظر غیر متخصص است. تا آنجا که بنده خوانده و شنیده‌ام خداوند متعال رسول اکرم(ص) را دعوت می‌فرماید که از طریق (حکمت و موعظه حسنه )مردم را به راه خداوند فرا خواند و با ایشان با آنچه که بهتر و زیباتر است بحث کند.
بنابراین طرح مسائل و آنچه در ضمن خواندن‌ها و شنیدن‌ها ومباحثات مطرح می‌شود اصولا نباید سوءتعبیر شود و مقدمه هجمه و جدال قرار گیرد. حتی پیامبر اکرم(ص) در قسمتی از (حدیث رفع بزرگ) مسلمین را بابت سوالات و شبهاتی که به ذهنشان خطور می‌کند (مرفوع‌القلم) یعنی غیر قابل سرزنش و مواخذه اعلام فرموده‌اند. شاید علت آن بوده که مطالب علنا گفته شود وعلما و اهل حل و عقد پاسخ روشن و کافی بدهند و شبهه و اشکالی در اذهان باقی نماند .
۴- اگر کسی بگوید مطالبی از این دست در روزنامه‌ها و نشریات عمومی نباید مطرح شود خواهیم گفت نتیجه این منع این‌گونه خواهد بود که شبهات و سوالات در جمع‌های کوچک‌تر و بدون حضور پاسخگوی متبحر و ماهر مطرح می‌شود و ناچار سوالات بی‌پاسخ می‌ماند و این به نفع جامعه اسلامی نیست .
در خصوص این مورد امیدوارم اگر اعتراضات و گلایه‌هایی مطرح شده پس از خواندن کل مطلب بوده باشد. آنچه مسلم است همکار ما هیچ قصد بد و سوءنیتی نداشته و در مقام طرح و بررسی یک موضوع صرفا حقوقی بوده نه مسئله‌ای دینی و مذهبی.
* نقل از روزنامه قانون
برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: 0 میانگین: 0]
